Her an “ölecekmişim” gibi içimde titreyip duran korkudan…
Ve her an yeni bir hayata “doğacakmışım” gibi içimde çarpıp duran heyecandan habersiz…
Ve sevdiğimi zannedip…
Sevgiyi bildiğimi zannedip…
Yaşayacaktım…
Yaşamak denirse…
Seni sevmeseydim…
***
Mevsimleri sevmeyecektim…
Sevdiğimi zannedip…
Yağmurun mahzun kalbimi okşamasını…
Nefes almakta zorlandığımda rüzgarın yetişmesini…
Güneşi…
Yıldızları…
Gülü ve bülbülü bilmeyecektim…
Ve gizlice ağlamayı…
Bildiğimi zannedip…
Aşkı bilmeyecektim…
***
Seni sevmeseydim…
***
“Bir ömür boyu” yetmezdi bana…
Ben seni severek…
Cenneti istemeyi öğrendim; ve sonsuzluğu…
Uykuyu uysal bir kedi gibi yanıma alıp, şafak vakti ettiğim dualarda…
Sana ve sevgime bakıp…
Rabbimi öğrendim…
O’nun büyüklüğünü öğrenmenin mümkün olmadığını öğrenip…
Hayreti öğrendim…
***
Eğer seni sevmeseydim…
Yaşadığımı zannedip…
…
Murat Başaran
