Güvercinim gözlerimi uzaklara dikip de
yalnızlığıma ağlarken
martıların asaletini keşfettim dedim
yanımdan kaçıp gittin
sen bir güvercin olabilirsin
ama kıskanma martıları
dost olmayı bil
senden üstün olanlarla.
sonra benim gibi yapayalnız kalma
ağlama sende uzayıp giden bu yollara bakarken,
kapın çalmazken
yolunu gözlediğim var da
yolumu gözleyen niye yok diye ağlama
sen dost olmayı bil
Ben bir senin yanında kendim oluyorum
Birde seni düşünürken sensiz gecelerde
Beklemek sadece sende ölümsüz oluyor
Acılar çekilesi…
Sabahı beklerken gözlerinle uyanmak için
Güneşin doğuşu,ayın gölgede kalması
Hiçbirşey hatırlatmıyor yeni bir güne dair
Açtığımda gözlerimi nefesini hissetmediğimde
Ben bir senin yanında kendim oluyorum
Birde seni düşünürken sensiz gecelerde
Yalnızlık, kalp senin için atarken senden uzakta
Sevgili oluyor,sevişiyor hüzünle
Hayat bir kere güler insana
Birçok kere ise ağlatır
Ben bir kere sevdim kendim olarak,seni
Şimdi ise yaşadığım sonbahardır… 
BEN EYLÜL SEN HAZİRAN
Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar
Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim
O heyheyler, o delişmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eğmişliğim
Ne bu acıdan korlaşan yürek
Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
Önümdeki diz boyu karanlıklar da ne
Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım
Beni kötü yakaladın haziran
Gamlı, yıkık eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliği getirdin
Masmavi göğünle
Cana can katan güneşinle
Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
Çiçekler açtı dokunduğun
Çimler büyüdü yürüdüğün
Ve güller katmer oldu güldüğün yerde
Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi
Oldurduğun yemişlerin ağırlığından
Dallarım yere değiyor
Güneşi batmadan saçlarının
Bir dolunay doğuyor bakışlarından
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık
Başım dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık
Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara
İyi Geceler Sevgilim Şiirleri
Yeni İyi Geceler Sevgilim Şiirleri
İyi Geceler Sevgilim
Yanıyor seher yalnız buz kesmiş sokaklar nedense
Tek sen söndürebilirsin, eğer yanan bu bedense
Her nefes zehir olur çekerim içime içime
Gözlerim nehir olur dökerim içime içime
Ay vurur sarhoş, donuk damlara
İsmini yazarım buğulu camlara
Bir ben gezerim şair şair kaldırımlarda
Şiirler yazarım sana dair kaldırımlarda
uyanma sakın naralarımı duyup da
bölme rüyalarını bana uyup da
sen meleklerin söylediği şarkıyı dinle
bedenim olmasa da kalbim seninle
iyi geceler sevgilim…
İyi Geceler Sevgilim
Sana söylemek istediğim çok şey var,kimseye söyleyemem
Sadece sana..
Sana tüm kalbimi açabilirim,
Seni kalbimin en derin odasına saklar,
Dışardaki tüm kavgalardan sakınırım..
Seni oranın sahibi yapar,
Bütün hücrelerini sana adarım
Seni senden çok severim..
Her gece sana dalmadan önce,
Bütün damlalarını avcumda toplar,
Öpüp sana uçururum..
Gözlerimi kapatıp sanki yanımdaymışsın gibi sarılırım,
Sen kalbime dokunursun sonra…
O zaman ben uçurumun en sonuna gelirim,
Tam düşecekken sen yakalarsın..
Başımı göğsüne koyarsın,
Güzel gözlerinin içinden bembeyaz şarkılar dökülür saçlarıma..
Her hıçkırışımda beni daha çok kalbine sararsın,
Bense daha çok isterim,daha çok ağlarım..
Ama gülerim aslında,,
Beni o kadar çok sev ki bitanem,
İçimdekinin hangimizin kalbi olduğunu anlayamiym derim..
bunları söylerken kirpiklerin düşer,
üstüme ışıktan kum taneleri saçılır..
bütün gecemi onlara bularım..,
Bulutun üstünde uyusan,
O bile incinmez kıpırtılarından..
Bütün uykularım senin olsun,
Yeter ki bi kerecik yanımda uyandığını göriym’
İyi geceler sevgilim
İyi Geceler Sevgilim
Soğuk bir gece, buz ellerim.
Sana yazmak için başımı öne eğdiğimde farkettiğim ayağımdan usulca düşen çorabım.
Üzerime yalnızlığı sindirdiğin yedinci gün,
Bu yedinci günün yedi gecesinde sana karaladığım bu yedinci kağıt.
Aramızda bir şehir sevgili.
Biliyor musun amacına ulaşamadın, izin vermedim.
Seni bir kere daha sevindirmedim.
Beni uzaklaştırmak istediğin duygularla sevişiyor aklım.
Bugün odamın duvarlarını incelerken, sol duvarımdaki çatlağı fark ettim.
Belki bir gün yıkılır da duvarlar burada kalırım ne dersin?
Gerçekten mutlu musun?
Aklım seninle beraber terk etti beni,
Elimde değil ve bunlar normalde değil,
Biliyor musun sokağa çıktığımda aklıma gelmiyorsun,
Bu boş odamın sessizliği, iticiliği, karanlığı seninle eş,
İki gündür çıkmıyorum evimden her şeyi boşladım,
Bunu neden yapıyorum bilmiyorum,
Elim telefona gidiyor arada bakıyorum da halimi soran bir sen yoksun.
Her şeyim tam da, bir akıldan birde senden yoksunum,
Her gece kulağımda o şarkı,
Beyin uçlarım sana hakim olmuş durumda,
Sızıyorum rüyalara…
Sabah kalktığımda ise sokakta “yağmur” sesleri,
İçim ne kadar haykırsa da gel diye:
Hazmedemiyorum benden gittiğin gece ona dönmeni,
Gece üç buçuk uyumadın biliyorum,
Çok düşüncelisin sevgilim inan böylesi en iyisi,
Belli olmuyor mu?
İyiyim gerçekten, gelmene de gerek yok!
Diyemiyorum ki sana “dön geri”
Hangimiz suçluyduk? Yada hanginiz suçlusunuz?
Korkusuna yenilen sen mi?
Issız gecelerde seni zevklerine kurban eden sevgilin mi?
Neyse uyumak istiyorum artık,
Gözlerimin altı mor, zaten pek bir şeyde yemiyorum.
Her gece bir bardak sen tok tutuyor benliği,
Uykularımı bağışladım sana tek çare kalem kırmak,
Bak sana ilk yalanımı söylüyorum; iyiyim ben.
Neyse iyi geceler sevgilim.
Dedi sana falcı kadın, bunun huyu güzel diye.
Dedi para yoktur bunda, hamurunda mutluluk var.
Dedi sana dünya güzel, varsa da yüzlerce el.
Sevgisinde şüpheler yok, seni sever senden de çok.
Yazma dedin artık bana, kadın dedi yazıl ona.
Dedim küsmüş dargın bana, dedi dertli harlı içi.
Dedim ana nedir derdi, evlat bekler bugün yarın.
Dedi bana üzülme sen, o da seni candan sever.
Dedi kadın sabır size, bekleyin hep metanetle.
Okuması yazması yok, aklı senden benden de çok.
Gül’ü verdi elimize, oturun der hep diz dize.
El âlemden sizlere ne, fayda varsa sizden size.
Torba değil büzesin ki, gözyaşların süzülmesin.
Hayat bize dersler verir, falcı dedi sonuncu ders.
Dedim falcı kader nedir, dedi senin yanındadır.
Dedim falcı alev sarar, dedi bana gönlündedir.
Dedim falcı çare nerde, dedi bana esmerdedir.
Dedim falcı esmer nerde, dedi yazan alevdedir.
Dedim falcı köz ola ben, söyleyesin kınalıya.
Nazım geçer sana sade, sorar ise nazlı yâre.
Dedi falcı, oğlum kör sen; dedim falcı her yer siyah.
Dedi baksan dışı siyah, ama dedi içi beyaz.
Dedi nazdır kadın evi, mutlu olur düğün günü.
Bilemezsin adetleri, hadi dedi önden yürü.
Dedi ona be hey kadın, anla artık yas da adam.
Görüntüsü bitmiş ama gönlü gençtir yaşlı adam.
Yaşamının tecrübesi, yoktur artık hevesleri.
Sever seni deli gönül, yaşayın der kalan ömür.
Falcı ana!
Nerde diye sorar belki, taşı tarif olsun işin.
Kalan gülle işaretle, beyaz olsun goncaları.
Yazan biri garip adam, çok görmesin Fatiha’yı.
Sevdi içi yanaraktan, sulasın göz damlaları.
15 ağustos 2011
Beyas-çorlu
YILMAZ BARITLI
okuma bunu…
aşkdan söz ediyor bu şiir.
sözcüklerin en tehlikelisinden.
yalnızlıktan söz ediyor.
okuma bunları…
kimsesizlikten söz ediyor bu şiir.
karanlıktan.
ansızın çıkacak gibi durma içimde
şaşırtma beni.
okuma bunu…
sensizlikden söz ediyor bu şiir…
okuma bunu…
senden söz ediyor bu şiir…
içimdeki karanlıktan ansızın geçip giden senden
söz ediyor bu şiir…
korkularımdan söz ediyor.
okuma beni.
sen beni okudukça.
gelmeyen mektuplardan
söz ediyor…
içimdeki senle karşılaşınca
neden şaşkınım…
sana söylemeden kaç söz sildim
yaşamımdan bilmiyorum
bir sevdaya kaç şiir sığar..
okuma bunları
bunlar benden söz ediyor…
eksikliğimden
hep bir yanımın kırık oluşundan
söz ediyor…
sen beni gördükçe
ben karşındaki;
ben gözlerine bakarkenki çaresizliğimden utanıyorum.
arada
gözlerini kapa.
kapa ki
bir anda olsa
silineyim yaşamımdan…
biten şarkılardan söz ediyorum sana
geçmeyen yazlardan
susma.
devrik cümlelerin yalnızlığı gibi
bırakma beni.
sen benim,
dilimin ucunda.
söyleyemediğim
sözcüğümsün.
en sevdiğim sözcüğü
tekrarlamaksın içimde..
tüm sözlerimi
rehine bıraktım
görebilmek için seni..
içimin kalabalığısın
içime
göçmen kuşlar gibi konuyorsun
bir yanın tetikte..
kendimi
zamana rehinliyorum
aklımdan geçip gitme..
utanıpda insanlardan
GİZLİ AĞLAMALARIMSIN..
[DIPNOT]Alıntıdır..[/DIPNOT]
ÖğrendimSensiz yaşamayı da öğrendim en sonunda,
Acılara kucak açmayı da,
Evet zor oldu belki ama,
Zamanın en iyi ilaç olduğunu da öğrendim.
Öğrendim ben de herkes gibi yenilmeyi,
Karşılıksız sevilmenin bedelini,
Zamana bırakmayı sevgileri ve,
Zamanın sevgileri bitirdiğini de öğrendim.
Tutuklanmayı her aşkta,
Ve sonra salıverilmeyi nedensiz,
Her istediğinin olamayacağını,
Olanların da olacak olanlardan farklılığını da öğrendim,
Afların aslında daha ağır bir ceza olduğunu,
Sonların başlangıç olduğunu da öğrendim.
Susmayı, susmanın en büyük intikam olduğunu,
Konuşmanın bir işe yaramadığını da öğrendim,
İzinsiz sevilemiyeceğini herşeye rağmen allah’a şükür edileceğini,
Ne acı ki beni sevemeyeceğini senden öğrendim.
Geç olsa da asıl öğrenmem gerekeni de öğrendim ne mutlu bana,
Karşılıksız allah’i sevecekmişsin kulu değil kulu asla ama asla…
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
Iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni gorebilesin
Fedakarliğimi anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşiyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacagız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
Içimden bir şey :
belki diyor.
18.02.1945
Nazım Hikmet Ran
Geri Gelen Mektup
Rûhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervâne olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu…
Gün senden ışık alsa bir renge bürünse;
Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan
Yalnız o yeşil gözlerinin nûru görünse…
Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla,
Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla!..
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince,
Çehren bana uğrunda ölüm hâzzı verince,
Gönlümdeki azgın devi rüzgârlara attım;
Gözlerle günâh işlemenin zevkini tattım.
Gözler ki birer parçasıdır sende İlâh’ın,
Gözler ki senin en katı zulmün ve silâhın,
Vur şanlı silâhınla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin!
Bir başka füsûn fışkırıyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden…
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönlün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı,
Görmek seni ukbâdan eğer mümkün olaydı.
Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler,
Tek bendeki volkanları söndürse denizler…
Halâ yaşıyor gizlenerek rûhuma “Kaabil”;
İmkânı bulunsaydı, bütün ömre mukabil
Sırretmeye elden seni bir perde olurdum.
Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum.
Mehtaplı yüzün Tanrı’yı kıskandırıyordur.
En hisli şiirden de örülmez bu güzellik.
Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur,
Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik!
Hüseyin Nihal Adsız
Bırakıp Gittin Beni
bırakıp gittin beni bütün kapılarda
bütün çöllerde tek başıma kodun
şafakta arayıp öğle vakti yitirdiğim
vardığım hiç bir yerde değildin
sensiz bir odanın sahrasını nasıl anlatsam
hiçbir şeyin seni andırmadığı bir pazar kalabalığını
denizde dalgakırandan da boş boşluğunu bir günün
seslenip de senden cevap alamadığım sessizliği
bırakıp gittin beni kalarak olduğun yerde hareketsiz
her yerde bırakıp gittin beni gözlerinle
düşlerin yüreğiyle bırakıp gittin beni
yarım kalmış bir cümle gibi bırakıp gittin
düşen hep ben oldum en küçük kımıldanışında senden
başını çevirdiğin için ağladığımı görmedin hiç
bana bakıp görmediğin için
ben yokken içini çektiğin için
ayağına düşen gölgene acıdın mı hiç sen
Ah gidemem
Gidemem gayrı senden uzaklara sürgün edemem kendimi
İçimde bir ülke gibisin her gün yeni toprakları keşfedilen
Gözlerinin masumluğunu kirlettim
Beni affet
Ama gitme
Kal iklimimde
Kal ki yeniden bahara seninle kavuşsun hazanında olan ömrüm
Ey yerimin
Ey göğümün
Ey güzelliğin
Ey masumiyetin
Ey kifayetsizliğimin
Ey sahipsiz ruhumun
Sahibi sevdam gitme
Biliyorum
hoyrat bir yüreğin sahibi olduğumu
Nasırlı bakışlarım nazenin tenini incittiği
Kimsesiz bir isimsizim
Ama bil ki aşktır aşım
Katıksızdır dokunuşlarım
Ama yaralıyım yaralarımdan sana sığınırım
Merhem et bakışlarını bana
Merhamet et kalbinde bana
Devrik bir isyanım
Cümlelerim sana doğru gelirken unutuyor imlasını
Ey yar
Gitme
Gidişle hüsranın karanlığında beni yalnız koyma
Ama
Gidiyorsun ya şimdi
Bende gidiyorum
Üzdüğü için seni dilim
Kalbimi karanlıkta bırakıp gidiyorum
Kusura bakma sevgilim
Senden sakladığım bir şeyi de itiraf edip de gidiyorum
Ben karanlıktan korkuyorum
Işık hep açık yatıyorum
Ama
Sen geldin mi bütün korkularıma seninle beraber isyan ediyorum
Ama
Sen gidiyorsun ya
Korkularım gidişinle isyan ediyorlar bana
Teninin rahiyasını düşünüyorum
Gözlerinin ışığını usuma çakıyorum
Karanlık düşlerden
Seninle aydınlanıyorum
Ama gidiyorsun ya
Git
Bende olsam giderdim
Kendim den
İşte seninle beraber
Bende senin yaptığını yapıyorum
Gidiyorum
Ardım sıra bir ceset bırakarak
Bende gidiyorum
Bedenim yürüyecek
Konuşacak
Koklayacak
Ağlayacak
Ama
Ben gidiyorum ya seninle
Ruhum
Sana dair gün yüzü görmemiş lahzalarımla
Masamda senden gelen mumlarla
Bir tütsü sarhoşluğunda gidiyorum
Ama biliyor musun?
Gidişimin vuslatı sensin
Ben Senden Önce Ölmek İsterim
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin…
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.
Nazım Hikmet
asker şiirleri, en güzel asker şiirleri, asker şiiri, asker şiirleri kısa
En Güzel Asker Şiirleri
Kahraman Asker
Sensin milletimin şanlı gururu
Şerefli Mehmetçik kahraman asker
Yıldız kadar parlak ay gibi duru
Şerefli Mehmetçik kahraman asker
Bugün rahat huzur var ise bende
Evel ALLAH sonra senin sayende
Şafakla beraber kalkar erkende
Şerefli Mehmetçik kahraman asker
Peygamber ocağı kutsaldır kıtan
O ocakta görev yapmıştı Atan
Senin ile gurur duyuyor Vatan
Şerefli Mehmetçik kahraman asker
İçtimada asker çalarken bando
Temposunda rap rap notasında do
Dağlar kralısın yiğit komando
Şerefli Mehmetçik kahraman asker
Aşık Gürkani der dolaşır dağı
Göğe selam ile çeker bayrağı
Omzunda tüfek elde sancağı
Şerefli Mehmetçik kahraman asker
Aşık Gürkani
Asker
Deki o şimdi asker
Deki o şimdi vatani görevini yapıyor
Deki o bizleri koruyor
Askerim ana asker
Desinler ki
Gitmiş vatani görevini yapmaya
Düşmüş bir kışlaya
Çavuş demiş başladınız asker olmaya
Askerim ana asker
Derim ki
Gönderirim resimlerimi
Çekerim sıla hasreti
Açamam sevgilime derdimi
Askerim ana asker
Dediler ki
Çıktı bir göreve
Girdi bir cepheye
Yıktı bir kurşun mehmedim nerede
Askerim ana asker
Dedim ki
Ana sen gönlünü ferah tut
Sizleri kötülükten koruduk
Vatan sağ olsun şehit olmuşuk
Askerim ana asker
Alone Poet
Küçük Asker
Küçük asker, silah elde
Kahramanca ilerliyor
Karşısında bütün belde
“Kahramanım, yaşa!” diyor…
Küçük asker, küçük asker!
Vatan senden hizmet ister.
Vatan için çeker emek
Herkes; bu borcu herkesin.
Vatan demek ninen demek,
Sen nineni sevmez misin?..
Küçük asker, küçük asker!
Vatan senden şefkat ister.
Vatan senden hayat umar,
Sen yaşarsan o canlanır;
Vatan için ölmek de var,
Fakat borcun yaşamaktır…
Küçük asker, küçük asker!
Vatan senden kuvvet ister.
Minimini omuzların
Taşıyacak yarın tüfek;
Tüfek değil, vatan yarın
O omuza yüklenecek…
Küçük asker, küçük asker!
Vatan senden gayret ister.
Küçük asker dinle bunu:
Sakın boşa silah atma;
Kılıcını, kurşununu
Haksızlığa karşı sakla…
Küçük asker, küçük asker!
Hak da senden kuvvet ister.
TEVFİK FİKRET
bir mechullerdeyim şimdi
nerden estiğini bilmediğim bir rüzgar
Sessizce penceremden girdi
ayrılık ayrılık sanki alıp verdiğim nefesimdi
donup kaldım içim buz gibi
şimdi sensizim bu hayatım münzevi
sevgimi kalbimi ciğerimi
jilet gibi kesipte gecti
ayrılık karanlık bir oda gibi
yazıp çizersin ama söyleyemezsin
nerde nasıl durduğunu bilemezsin
hissedersin belki ama gitmiştir
gittiğini göremezsin
ağlıyorsun geceleri
hani kuru yapraklara yazmıştın o günleri
sonbahar da dökülüp gitsin
bak sonbahar gelmeden bitti
adını koyamadığın yalnızlığın
adını koyamadığın karanlığın
adını koyamadığın rüzgarın
anılarını acılarını sildi geçti
peki unutabildin mi
sen başka gözler de aşkını görebildin mi
bak bak ben seni yazıyorum
ne cok zaman geçmiş
saatler sana durmuş
bak yine o şarkı
ben seni unutamadım ki
ben senden ayrılamadım ki
yıllar yıllar neleri götürdü özünden
hatırladın demi
peki beraber söylenen bu şarkı ne oldu şimdi
sözler sözler şimdi ağır mı geldi
bak şimdi ayrılık vakti
odamı aydınlatan yıldızlarım unuttu seni
senden kalan ne varsa sildim geçtim
sanki titretiyor kalbimi
acılarım ,kapandı artık sana olan tüm sayfalarım
severek ayırdın sol yanımı
(Ayna) Lar göstermiyor gerçekleri
bitmez demiştik bak gör nasıl da bitti
sol yanım sanki acıyor gibi ama gittin ya
dayanırım dayanırım
Sensizliğe Sessizce Katlanırım
kızılay haftası şiirler,kızılay haftası şiir,kızılay haftasıyla ilgili şiirler,kızılay haftası hakkında şiir
Bu gün muhtaç değilsem,
Yarın muhtaç olurum
Her yardımı, şefkati,
Kızılay’da bulurum
Yoksullara, açlara,
Yaz, kış tüter ocağı
Felakette, kazada,
Bize açar kucağı
Savaşlarda, depremlerde,
Bizi gelir o arar
Acımızı dindirir,
Yaramızı o sarar
İ Hakkı TALAS
KIZILAY
Saygı sana ey Kızılay,
Yaptığın iş değil kolay,
Yurt için, ulus için
Çalışırsın, didinirsin
Savaşta vurulan er,
Senden çok yardım bekler,
Kızıl aylı beyaz bayrak,
Yaralıya açar kucak
Arayarak her bir yeri,
Kaldırırsın düşenleri
İyilik ve can sunarsın
Sevgi dolu bir pınarsın
Yurdu bazen basınca sel,
Uzatırsın oraya el
Yersiz, yurtsuz kalan insan
Senden yardım görür her an
Yer sarsıntısı, kıtlık, yangın
Günlerinde bir hızırsın
Yetişirsin bize hemen
Kara günün dostusun sen
Zeki TUNABOYLU
KIZILAY
Yardım elini açan,
Yoksullara koşarsın
Şefkat, merhamet saçan,
Muhtaçlara sen varsın
Deprem olsa bir yerde,
Veya yansa bir ocak
Her acıya, her derde,
Yine sensin koşacak
Seni bulur yanında,
Her felaket, her olay,
Zengin, fakir olanlar,
Sana muhtaç Kızılay
İ Hakkı TALAS
kavak yelleri 153.bölümde efenin okuduğu şiir, efenin öldüğünde okuduğu şiir
Kavak Yellerinde Efe’nin öldüğü sahnede okuduğu bir şiir vardı. Şiir Nazım Hikmet Ran’a ait.
Ben Senden Önce Ölmek İsterim
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin…
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.
Nevşehir ile ilgili şiirler
Nevşehir’i anlatan şiir
Nevşehir şiiri
ŞİRİN NEVŞEHİR
Her zaman söylenir ismin dillerde.
Çok gezdim dolaştım gurbet ellerde.
Eşini görmedim başka yerlerde.
Nevşehir, Nevşehir, şirin Nevşehir.
İçinde tarihi eserlerin var.
İbrahim paşadan kalmış yadigar.
Anadolu içinde sanki bir hisar.
Nevşehir, Nevşehir, şirin Nevşehir
Baharda açılır bahçeler bağlar.
Vadiler, şakrak namelerle çağlar.
Senden ayrılan ah çeker ağlar.
Nevşehir, Nevşehir, şirin Nevşehir.
Pınarlarından soğuk sular akar.
Yamaçların yaseminlerle kokar.
Senden ayrılan sana hasretle bakar.
Nevşehir, Nevşehir, şirin Nevşehir.
Dereler bezenmiş papatyalarla.
Sanki bir kardeşsin yeşil Bursayla
Değişmem seni Niğde, Aksarayla
Nevşehir, Nevşehir şirin Nevşehir
İBRAHİM ÇERÇİ
MEMLEKETİM
Severim ben bağını, üzümünü
Şeher Şeher dedikleri Nevşehir
Berketli kıracı,hem özünü
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Sabah ezanında düşerler yola
Herif eşekle ,kadını yaya
Baba yiğit adam sigara sara
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Karayazı,Kızıltepe,Göbekli
Karataş, Kepez,Döllük,Alefendi
Karşıdağ,Çakmaklık,Sarıyapraklı
Şeher şeher dedikleri Nevseher
Karaüzüm,kızılüzüm,Mor üzüm
Banın üzüm,Ketengömlek,Mis üzüm
Buludu,İmir,Çavuşla Gül üzüm
Şeher şeher dedikleri Nevseher
Elması armudu, cevizi de var
Ayvası,kirazı,alıcı da var
Eriğin sarısı karası da var
Şeher seher dedikleri Nevseher
Türlü türlü kayısısı bademi
Yaman olur bu diyarın ademi
Çekilen alınyazı çile mi?
Şeher şeher dedikleri Nevseher
Misafirperveriz gelin bizlere
Gönlümüz hep açtır hep yarenlere
Bir sofra kuralım çayır çimlere
Şeher şeher dedikleri Nevsehere
Çömlanan tandıra baklayı vurun
Yufka ekmeğini yanına koyun
Biber turşusunan doyun
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Güz gelince bağlarımız bozulur
Beklemez kaynayacak kazan kurulur
Köftür bişirilince ilaan yalanır
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Etlik derler sucuk sızgıt yapılır
Kimi tepsi kimi küpe basılır
Kış atığı güz ayında düzülür
Şeher Şeher dedikleri Nevşeher
Üzümün kurusu,turşusu olur
Hevengi çalıda asılı durur
Tarana,köftür de cevizle yenir
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Ekşi pekmez de var tatlı bekmez de
Bal bekmezi de süpürge bekmezi
Sabahleyin yerler duru bekmezi
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Erişte,makarna,mantı kesilir
Yarma,bulgur sokularda dövülür
Kışa girer iken ekmek yapılır
Şeher Şeher dedikleri Nevşeher
Kesme çorbasınan bulgur pilavı
Gendime denilen yanıma pilavı
Tatlı zerde konan pirinç pilavı
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Üzüm ezmesinden hoşafımız var
Zeldeli ezmesi,pelverimiz var
Tarhana çorbası,yarmamız da var
Şeher şeher dedikleri Nevşeher
Misaferperveriz gelin bizlere
Gönlümüz açıktır hep yarenlere
Bir sofra kuralım çayır çimlere
Şeher Şeher dedikleri Nevşeher
Yalçın DEMİR
NEVŞEHİR
Türkiye içinde şanlısın şanlı
Zümrüt bahçelerin dağın dumanlı
Kucağında büyür met delikanlı
Vatanın şerefi güzel NEVŞEHİR.
Çırpınır dağında kükreyen atlar
Bağında yetişir sümbüller otlar
Sevinç ile gezer gökte bulutlar
İnsanlık diyarı güzel NEVŞEHİR.
Suların çağlıyor buz gibi pınar
Ağaş dallarına bülbüller konar
Ozanlar aşıklar hep seni arar
Bülbüller diyarı güzel NEVŞEHİR.
Ayna gibi parlar akar suların
Her zaman cennetsin bu günde yarın
Dağlarından akan yağmurun karın
Gülerek bakarsın güzel NEVŞEHİR.
Bir yanında Göre yakınında Nar
Bulunaz senin gibi güzel bir diyar
Adında kendine nekadar uyar
İsmi gibi kendisi güzel NEVŞEHİR.
Kaleside yüksek sanki bir hisar
Karşısındsn bakar nazlı Uçhisar
Methetmeğe layık dahasıda var
Cennet bahçeleri güzel NEVŞEHİR.
Küçükken bakardık kükreyen sele
Dahada güzelleşir versek elele
Demesinler sakın bakın şu hale
Her zaman güzelliğe lâyık NEVŞEHİR.
Toprağından çıkmaz kötüyle kansız
Nevşehir’e âşık Alman,Fransız
Bu güzel yurdumuz olurmu cansız
Avrupa hayranı güzel NEVŞEHİR.
İsterse akmasın içinden nehir
Derinkuyu Kozaklı güzel Gülşehir
Hacı Bektaş Avonos Göreme Ürgüp
Hepsinin bedeni başı NEVŞEHİR.
Nekadar metetsem yinede azdır
Her mevsim bir alem ne güzel yazdır
Senin aşkın ile çaldığım sazdır
Aşıklar cenneti güzel NEVŞEHİR.
Gökteki kuşların çırpıyor kanat
Herkes seni sever eylemez inat
Bu toprağın çocuğu Aşık Semahat
Kalbinde yaşatır seni NEVŞEHİR.
Nevşehir’li Halk Ozanı SEMAHAT SESLEYEN
Okul Öncesi Anneler Günü Şiirleri
Anneler Günü için Şiir
Kolonya mı,çiçek mi,
Yoksa bir öpücük mü,
Ne armağan edeyim,
Sana ben aneciğim?
Bu anneler gününde;
Sevgi yanar gönlümde,
Hediye diye senden,
Kalbini isterim ben.
Yoo,kalbimi isteme benden,
O benimle kalsın,
Çünkü anneciğim orada,
Bir tek sen varsın
ANNEM
Annelerin en güzeli,
Sensin, benim güzel annem.
Ilık esen bahar yeli,
Sensin, benim güzel annem.
Güneş yüzlü, altın kalpli,
Ağır başlı, tatlı dilli,
Meleklerin eşi sanki
Sensin, benim güzel annem.
Açan çiçek, çağlayan su,
Gülümseyen engin duygu,
Evimizin mutluluğu
Sensin, benim güzel annem.
H. Latif SARIYÜCE
ANNEM
Bağım olsa, bahçem olsa
İpek kumaş bohçam olsa,
Sabah olsa, akşam olsa
Annem gitmese yanımdan
Her zaman baksam yüzüne,
Uyurum yatsam dizine.
Rastlamadım kem sözüne
Sesi çıkmaz kulağımdan.
Bir sözünü iki etmem.
Canımı verir incitmem
Annemsiz cennete gitmem
Onu severim canımdan
İbrahim ŞİMŞEK
ANNE
Annemi ben çok severim,
Melek annem, güzel annem,
Üzülmesin sakın derim
Melek annem, güzel annem.
İyi doğru sözler onda,
Şefkat dolu gözler onda,
Sevgi, ışık var yolunda,
Melek annem, güzel annem.
Anne yüzü ne asil yüz,
Anne gözü ne derin göz,
Anne özü, pırlanta öz,
Melek annem, güzel annem.
Rıfat Necdet EVRİMER
ANNECİĞİM
Ne sevimli bir annesin!
Ne tatlıdır senin sesin!
Benim canım mısın nesin
Sen olmazsan yapamam ben!..
Senden yakın kim var bana?
Kalbim, canım bağlı sana!..
Üzüntüm yok ondan yana
Seviyorsun beni de sen.
Gülsem güler yüzün
Ağlamamdan alır hüzün…
Senin gecen ve gündüzün
Işık alır sanki benden!
Rakım ÇALAPALA
Tevfik Fikret Ferda,
Ferda Tevfik Fikret,
Ferda Şiiri Tevfik Fikret
Tevfik Fikret’in Ferda Şiiri
FERDA
Ferda senin; senin bu teceddüd, bu inkżlāb…
Her žey senin dešil mi ki zāten?.. Sen, ey žebāb,
Ey ēehre-i behīc-i ümīd, ižte ma’kesin
Karžżnda: Bir semā-yi seher, sāf ü bī-sehāb,
Āšuž-i lerzedārż aēżk, bekliyor., žitāb!
Ey fecr-i hande-zād-ż hayāt, ižte herkesin
Enzārż sende; sen ki hayātżn ümidisin,
Alnżnda bir sitāre-i nev, yok, bir āftāb,
Sönsün mūebbeden.
Sönsün müebbeden o cehennem; senin bugün
Cennet kadar güzel vatanżn var, žu gördüšün
Zümrüt bakżžlż, inci žetaretli kżzcašżz
Kimdir bilir misin? Vatanżn… Žimdi saygżsżz
Bir göz bu nazlż ēehreye – Allah esirgesin
Kem bir nazarla baksa tahammül eder misin?
Żster misin, žu ak sakalżn pāk ü muhtežem
Pīžāni-i vakaarżna, bir kirli el demem,
Hattā yabancż bir el uzansżn? Žu makberi,
Razż olur musun, taža tutsun žu serseri?
Elbet hayżr; o makber, o pīžāni-i vakur
Kudsī birer misāl-i vatandżr… Vatan gayur
Żnsanlarżn omuzlarż üstünde yükselir.
Genēler, bütün ümmid-i vatan žimdi sizdedir:
Her žey sizin, vatan da sizin, her žeref sizin;
Lākin unutmayżn ki zaman tünd-ü mutmain
Bir hatve-i samūt ile ta’kīb eder bizi.
Önden kožan, fakat yine dikkatle her izi
Ta’mika yol bulan bu yanżlmaz muākżbin
Žermende-i itabż kalżrsak, yazżk!.. Demin
“Ferda senin!” dedim, beni alkżžladżn; hayżr,
Bir žey senin dešil, sana ferda vediadżr;
Her žey vediadżr sana, ey genē, unutma ki
Senden de bir hisāb arar ātī-i müžtekī.
Māzīye žimdi sen bakżyorsun pür-intibah,
Ātī de senden eyleyecek böyle ižtibāh.
Her uzvu girdibād-ż havāyicle sarsżlan
Bir neslin ošlusun; bunu yād et zaman zaman.
Her yżldżrżmda bir gece, bir gölge devrilir,
Bir ufk-ż i’tilā aēżlżr, yükselir hayāt;
Yükselmeyen düžer: ya terakkī, ya inhitat!
Yükselmeli, dokunmalż alnżn semālara;
Doymaz bežer dedikleri kuž i’tilālara…
Ušraž, didin, düžün, ara. bul, kož, atżl, bašżr;
Durmak zamanż geēti, ēalżžmak zamanżdżr!
Tevfik Fikret ( 1867 – 1915 )
